Δημουλά Κική

Ποίηση

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Από το 1949 έως το 1973 υπηρέτησε στην Τράπεζα της Ελλάδος. Επί μία οκταετία εργάστηκε αποσπασμένη στη σύνταξη του περιοδικού Κύκλος, που εξέδιδε η Τράπεζα, με λογοτεχνικό και οικονομικό περιεχόμενο, στο οποίο δημοσιεύονταν κείμενά της. Στην ποίηση εμφανίστηκε το 1952 με τη συλλογή Ποιήματα. Έκτοτε εξέδωσε τις εξής ποιητικές συλλογές: Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (εύφημη μνεία της ομάδας των Δώδεκα, 1963), Το λίγο του κόσμου (Β' Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως, 1971), Το τελευταίο σώμα μου (1981), Χαίρε ποτέ (Κρατικό Βραβείο Ποιήσεως, 1988), Η εφηβεία της λήθης (Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη, 1994), Ενός λεπτού μαζί (1998), Ήχος απομακρύνσεων (2001), Εκτός σχεδίου (2004), Χλόη θερμοκηπίου (2005), Μεταφερθήκαμε παραπλέυρως (2007), καθώς και τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα (1998). Πεζά κείμενα και ομιλίες: Ο φιλοπαίγμων μύθος (2003), Εκτός σχεδίου (2004), Έρανος σκέψεων (2009), Εύρετρα (2010). Ανθολογία μεταφρασμένων ποιημάτων υπό τον τίτλο The Brazen Plagiarist (έκδοση Yale University Press, 2012).Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, ιταλικά και ισπανικά. Για το σύνολο του έργου της τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (2001). Διακρίσεις: Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής.

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2002.